Schoorlse duinen

Iemand had ons al gewaarschuwd: pas op als je in de duinen van Schoorl gaat wandelen, want veel paden staan daar nog onder water. Maar ja, we wilden toch weer eens wat anders dan het bos van Castricum. En meestal valt het wel mee..... Jaja. Nog geen 200 meter gewandeld, van de geplande 35 kilometer, of daar was de eerste plas. Een hele diepe. Een echt onbegaanbare plas, tenzij je prut tot aan je knieën wilde...

Eerst dachten we nog, okay, dan maar naar Bergen lopen langs de weg en daar een route oppakken. Maar eigenwijs als we zijn, pakten we Komoot erbij en probeerden via andere paden weer op onze route te komen. Ook weer een tocht die we zelf, via Komoot hadden samengesteld. Daarbij niet echt gelet op wat voor paden we kozen, maar wel een echt rondje uitgezet, van 35 kilomter. Nou, ook dát hebben we geweten. Vrijwel alleen maar onverhard gelopen: gewone wandelpaden, mountainbikes routes, ruiterpaden en dwars door de duinen met heel veel mul zand. Omdat ik vrij open schoentjes draag (de beroemde 5 fingers), moest ik om de haverklap stoppen om het zand er weer uit te laten lopen. 

Gelukkig was er op het strand bij Hargen een tent open met lekkere koffie en heerlijk (warm) appelgebak. Maar goed ook dat we dat genomen hadden, want pas na bijna zeven uur wandelen, konden we weer ergens aanschuiven, waar alle lekkere dingen al op bleken.... Leve de droge crackers voor als je een hongerklop hebt !!

Een echt zware tocht, waar we lang over hebben gedaan, omdat het best wel zwoegen was, zo door al dat zand. Maar zeker de moeite waard qua mooiigheid !!