Ik ben Willemijn en ik heb fibromyalgie. Wandelen is mijn enige vorm van sport die ik kan beoefenen door de pijn die ik heb in mijn lichaam. Door te wandelen blijf ik in beweging en mijn spieren redelijk soepel, als ik ik niet wandel wordt ik steeds stijver en wordt het alleen nog maar meer pijnlijker allemaal. Het is ook mijn uitlaatklep, door te wandelen in de natuur of eigen dorp kan ik mijn hoofd even helemaal leeg maken en alle zorgen even opzij zetten.
Ik loop als redelijk jonge vrouw nog al eens tegen onbegrip aan en ik hoor de opmerkingen altijd met veel pijn in mijn hart aan: je kan toch best een langere afstand lopen? zo'n jonge meid, kom eens van die bank af! Het zal wel tussen je oren zitten! om er maar een paar te noemen, vroeger werd ik er erg boos om (nu nog steeds eigenlijk, maar kan mezelf beter beheersen) De mensen zouden voor de gein eens een uurtje mijn voeten moeten lenen, ja een uurtje is genoeg want ik gun dit niemand. Ik hoop dat er in de toekomst meer onderzoek naar fibromyalgie gedaan kan worden en meer duidelijkheid en voorlichting voor patiënten. Ik werk nu nog 4 dagen maar dat is super zwaar, maar je moet wel, want er is niemand die mij helpt de hypotheek of ziektekosten te betalen. En meer begrip! niemand voelt wat een ander voelt, dus respecteer elkaar voor wie je bent!