Ik zie nu na 3 weken met medicijnen het verschil met de andere medicijnen. Van de rechterhand niet kunnen gebruiken naar weer kunnen gebruiken. Van alleen in huis kunnen lopen naar nu op goede dagen al 2 km kunnen lopen zonder op de fiets geduwd te hoeven worden. Van intens moe naar nog steeds heel erg moe maar het gaat de goede kant op.
Uit eigen ervaring weet ik hoe frustrerend het is als je plotseling van de ene op de andere dag je niet meer kunt sporten. Als bewegen plotseling niet meer vanzelfsprekend is. Ik ben trots op onze zoon dat hij de pijn, de onzekerheid, de vermoeidheid en de bewegingsbeperkingen zo moedig draagt.
We hopen dit jaar de 2,5 km te kunnen lopen als opmaat naar volgend jaar misschien de 5 en ooit weer fluitend de 10 km. Zoals op de foto's.