Ik ben Mariola, 43 jaar oud. Ik woon samen met mijn 2 dochters in Houten. Sinds de zomer van 2016 heb ik de diagnose fibromyalgie van de reumatoloog gekregen. Een moeilijke naam voor een moeilijke ziekte ( ik heb heel wat keren geoefend, voordat ik het woord uit kon spreken :-) )
Een ander woord voor fibromyalgie is weke delen reuma.
Fibromyalgie zorgt voor chronische pijn je spieren en bindweefsels.
Als ik terug kijk op mijn leven denk ik dat ik rond mijn 19e jaar mijn eerste klachten kreeg., het begon met lage rugpijn en pijn in mijn nek en schouderbladen.
In 2005, na de geboorte van mijn 2e dochter ben ik naar de huisarts gegaan omdat mijn klachten zich uitbreidden.Ik werd 's ochtends wakker met stijven handen en vingers, wat gepaard ging met veel pijn. Er werd bloed geprikt, maar er werd niks afwijkends gevonden. Vorige jaar werden mijn klachten zo erg dat het me ging belemmeren in mijn dagelijks leven. De pijn spreidde zich steeds verder uit door mijn lichaam. Een gevolg hiervan: vele slapeloze nachten.
's Ochtends wakker worden niet wetend hoe je je bed uit moet komen en hoe je überhaupt de dag door moet komen.
Ik was altijd een duizendpoot, een harde werker, kon veel dingen tegelijk, waar ik vroeger mijn hand niet voor omdraaide, kost me nu vaak het dubbele aan energie, en nee....dat ligt niet aan mijn leeftijd :-)
Maar ineens moet je je leven anders gaan indelen, nadenken over hoe je het beetje energie wat je hebt zo goed mogelijk kunt verdelen.
Ik ben geen dag zonder pijn, ook op mijn goede dagen heb ik pijn, maar met die pijn is te functioneren. Maar er zijn ook slechte dagen, deze dagen vergeet ik het liefst snel weer omdat ik op deze dagen soms even niet meer weet hoe het verder moet. Dan is er verdriet en frustratie alom.
Gelukkig ben ik gezegend met 2 fantastische dochters en een lieve vriend die heel veel begrip hebben en er heel goed mee om gaan en ik beschik over een behoorlijk dosis positiviteit. Ik hou van mijn leven en kan gelukkig nog steeds enorm genieten van de kleine dingen in het leven.
Deze positiviteit heb ik ook echt nodig om door te gaan. Ik kan nog steeds werken, ik kan nog steeds een dag met mijn kinderen naar een pretpark, ik kan nog steeds shoppen, mijn eigen huishouden doen. De kunst is alleen om zoveel mogelijk rustpunten voor mezelf te creëren, ik zie het maar als mijn sport om dit zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen.
Over sport gesproken, hardlopen gaat niet meer, maar wandelen wel en daarom ga ik op 9 september samen met mijn dochters, mijn vriend en zijn 2 zonen meelopen met de REUMAWALK!
Ik loop die dag 5 kilometer. De opbrengst van het inschrijfgeld gaat naar het Reumafonds. En dat is een heel goed doel! Want onderzoek blijft altijd nodig! Zeker voor fibromyalgie, deze ziekte wordt vaak nog steeds niet erkend en dat alleen maar omdat het een niet aantoonbare ziekte is..... Dit moet veranderen!!
Wie na het lezen van mijn verhaal denkt, goh wat een goede actie en hier wil ik ook iets voor doen....dat kan.....door mij te sponsoren! Al het geld wat opgehaald wordt gaat uiteraard naar het reumafonds.
Dank je wel dat je de tijd hebt genomen om mijn verhaal te lezen. En natuurlijk enorm bedankt als je besluit om mij te sponsoren.